Tijdens een van onze wandelingen in Oostenrijk kwam Coert weer met een uitspraak of eerder een vraag waar ik langer over na heb moeten denken. Het antwoord wist ik in het begin niet te vinden, maar na een lange wandeltocht drong het eindelijk tot mij door.

Terwijl we de berg op strompelen, nog moe van de dag daarvoor. Roept Coert “zie je die beek daar?” Ja antwoord ik, hoezo?
Als waar wij staan het heden is, waar denk je dan dat de toekomst is?

Coert komt vaker met dit soort vragen, hij is een denker en houdt ervan om mij ook aan het denken te zetten. Het antwoord kwam pas later tot mij door, toen we bij een beekje stonden en Coert vertelde “een forel kijkt altijd stroomopwaarts, in afwachting van het geen wat komen gaat.”

Zijn vraag van een aantal kilometer terug spookte nog door mijn hoofd. Als waar wij staan het heden is, waar denk je dan dat de toekomst is? En vervolgens floepte ik het volgende eruit: Als het punt waarin wij staan het heden is, dan is het verleden, dalwaarts en de toekomst bergopwaarts.
Wat het lot ook moge zijn, het woont in de bergen boven ons.