Helemaal alleen op de wereld

De route naar de wandelparkeerplaats was weer magisch. Ja ik val misschien in herhaling, maar ik blijf het zeggen: Zweden is prachtig! Je kan het je bijna niet voorstellen, maar zodra we de snelweg af zijn rijden we helemaal alleen. Voor ons ligt alleen een tachtig weg omringd door een glooiend landschap met polders, bossen en rode Zweedse huizen. Echt idyllisch. Oké genoeg over de autoroute, jullie willen gewoon weten hoe de wandelroute zelf was.

Door de weilanden

Het eerste stuk van de wandeling begint meteen vanaf de parkeerplaats. Je loopt naar beneden over een grasveld, dat later een weiland blijkt te zijn. Dit weten we door onze wandelgenoten en de koeienvlaaien die we tegenkwamen op de terugweg. De wandeling is een mooie combinatie van dalen en stijgen door weilanden en door bosgebied. Wat handig is om te weten voordat je de route gaat lopen, is dat naarmate we steeds verder op de route komen de paden steeds smaller worden. Het begin van de route is breed en richting het einde wordt het steeds breder, maar de rest van de route is vrij smal. Deze smalle paden in combinatie met onregelmatige ondergrond en hoogteverschillen is wederom deze route  niet aan te raden als je slecht ter been bent.

Een van de grootste meren ter wereld

Tijdens deze wandeling loop je eigenlijk de hele tijd langs de bergkant die uitkijkt op het Vättern meer. Neem dus zeker uitgebreid een kijkje op een van de vele open plekken en geniet van het uitzicht op een van de grootste meren van Zweden. Als je heel goed kijkt dan kun je zelfs een randje van Jönköping zien liggen.

Knibbel knabbel knuisje, wie knabbelt er aan mijn boomgaard?!

Naast de mooie open plekken werden we onderweg nog door iets anders verrast. Namelijk een soort volkstuin met een grote boomgaard. Omdat het in de periode dat wij er waren het nog lekker weer is buiten staat de tuin mooi in bloei. Na een flinke wandeling krijgen wij altijd wel trek. Je kunt je dus wel indenken hoe blij we waren met een boomgaard vol appelbomen! Overal hingen mooie volle rode appels. En ja, ze waren zo zoet en sappig als dat ze eruit zagen. Een nadeel, we mochten ze blijkbaar helemaal niet eten. Let dus goed op als je deze route loopt; Pluk geen appels of bloemen uit de tuin, want dit mag niet.

Moeeeeehh!

Zoals ik misschien al een beetje verklapt heb, liepen we het laatste stuk van de route niet alleen. Het weiland die eerder de middag onbewoond leek, was nu bezaaid met koeien. Of het nu op het pad was of onder de boom, waar je ook keek lag er wel een koe. We hebben dus op de terugweg niet geheel het pad kunnen volgen, omdat de koeien niet van plan waren om op te staan. Een koe was zelfs zo nieuwsgierig dat ze even een kijkje bij ons kwam nemen. De kronkelweg langs alle koeien brengt ons uiteindelijk weer terug bij de auto. Na deze middagwandeling kunnen we weer met frisse zin aan het werk!

Bekijk onze route op Komoot