Ken je dat gevoel dat je enorm opkijkt tegen een wandeling? Want uit de verhalen van ander lijkt het een marteltocht te zijn, de klim is abnormaal zwaar, je kuiten lijken gewoon in de fik te staan. Alsof het een tocht door de hel is en terug. Nou dan kan ik je vertellen, de hoger Knochen heeft dit effect bij mij. Al vanaf kleins af aan hoor ik de verhalen van mijn Opa dat de klim zwaar, mijn moeder vertelde altijd dat de wandeling uren lijk te duren en er geen einde aan komt. Daarom heb ik deze wandeling ook nooit willen doen, maar dit jaar moest het gebeuren! Tijd om de Hoher Knochen te lopen.

Een verrassende wandeling

Soms kunnen onze verwachtingen ons verrassen, vooral als het aankomt op wandelingen blijkt wel. Zo ook tijdens onze tocht van Ohlenbach naar Hoher Knochen en terug via de Jachthutte. Wat aanvankelijk een uitdagende onderneming leek, bleek uiteindelijk een prachtige en verrassend toegankelijke wandeling te zijn. Deze betoverende route voert je door weelderige bossen, leidt je naar een prachtig uitzicht vanaf Hoher Knochen en brengt je uiteindelijk terug naar het schilderachtige Ohlenbach. Laat me je meenemen op voor mij een kleine ontdekkingsreis door de natuurlijke pracht van de regio, waar ik al ruim 23 jaar van mag genieten. 

De wandeling begint in bij ons vakantie huisje Ohlenbach, waar ik vol spanning mijn eerste stappen zet richting Bauernschanken, vanaf daar leidt het kabbelende beekje ons naar beneden, dichter de bossen in van Ohlenbach. Waar we de geluiden van fluitende Mereltjes en ruisende bladeren ons omhelsden. De frisse boslucht vult de longen en ik krijg ineens meer zin in de wandeling en de klim.

Hoher Knochen is in zicht

Naarmate we verder wandelde, doemt het eerste bordje Hoher Knochen voor ons op. Daar gaan we dan, de klim naar de top. We steken de weg over, deze kant ben ik nog nooit eerder op gelopen en ik kan niet anders dan gefascineerd raken door deze natuurlijke schoonheid. Het bos is heel anders dan aan de andere kant van de berg, waar we ook kijken zien we sporen van wilde zwijnen, iets wat we in Ohlenbach nog niet eerder gezien hebben. De bomen staan minder dicht op elkaar een hele andere manier van bosbouw. De geur van dennennaalden overheersen niet, het is eerder een mengelmoes van loofbomen met een enkele geur van den. We slingeren over het pad naar Hoher Knochen, wat verassend goed te doen is. Maakte ik mij hier nou echt druk om? De klim werd beloond met een panoramisch uitzicht dat mijn hart sneller deed kloppen. Het was alsof ik op de top van de wereld stond, met uitzicht op het geliefde Ohlenbach.

De kuiten beginnen te branden

We lopen door het dorpje en passeren de kapel waar we links af slaan om te beginnen aan de laatste klim, een korte maar iets stevigere klim staat ons te wachten. Nu snap ik wat Opa bedoelde, de kuiten beginnen te branden, maar wat moet het uitzicht mooi zijn! We stoppen onderweg nog even voor een bakje koffie op een boomstam.

Terug op de wandelroute volgen we de  weg over de bergkam, waar we worden getrakteerd op een spectaculair uitzicht op de omliggende valleien en beboste heuvels. De paden waren goed onderhouden en gemakkelijk begaanbaar, waardoor je volop kan genieten van de serene schoonheid om je heen. Het was een oase van rust en stilte.

Uiteindelijk Daalen we af  Jachthutte, een gezellige plek waar we even pauzeren en genieten van een wat water, soms kan een flinke slok water zo verfrissend smaken. Het was een welkome rustplaats na de inspanning van de wandeling. Met vernieuwde energie zetten we de tocht voort door het bos, langs de smalle paden en her en der snijden we een stukje af, want we zijn weer op bekend terrein. 

Tijd voor een Warsteiner

Ik herken het zachte gefluister van de wind door de dennenbomen en de geur van vers dennenhout, we zijn weer in de bossen onderaan Ohlenbach. Ik herken de lucht, soms ruikt iets gewoon naar thuis. Langs kleine dieren paadjes schieten we door de bosjes en starten de laatste klim richting Bauernschanke om daar bij onze vrienden toch maar weer een andere verfrissing te pakken in de vorm van een goed koude Warsteiner. Wat aanvankelijk een uitdaging leek, bleek een prachtige wandeling te zijn, die ik zeker vaker ga lopen. Gek eigenlijk he, dat na 23 jaar er altijd nog mooie nieuwe delen te ontdekken zijn. 

Bekijk de wandelroute op komoot